Un dos poemas que mellor reflicte o sentir do pobo galego pola súa lingua é «A Fala» do poeta Manuel María que foi publicado no ano 2001.
Manuel María Fernández Teixeiro, nado en Outeiro de Rey (Lugo) no ano 1929 e finado na Coruña en 2004 é unha das grandes referencias da literatura galega das últimas décadas.
A Fala de Manuel María
Homenaxeado co Día das Letras Galegas 2014, destacou tamén polo seu compromiso político que iniciou durante a ditadura Franquista na clandestinidade.
A Fala, versión de Uxía con Tanxugueiras e Faia
POEMA: Manuel María.
MÚSICA: Uxía e Sérgio Tannus
Poema «A Fala»
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
Manuel María (2001).
Obra poética completa I (1950-1979) (A Coruña: Espiral Maior)
Un comentario