«O Refuxio da Sombra: Lendas nas Rúas de Ourense».
Na cidade de Ourense, onde as augas do Miño flúen mansamente e o eco das lendas resoa polas rúas empedradas, había unha taberna antiga coa fachada cuberta de herbas e musgo. O seu nome era «O Refuxio do Camiñante», unha guarida para almas inquedas e viaxeiros cansos.
Nunha noite chuviosa, un forasteiro chamado Marcos chegou á taberna. As súas roupas gastadas e o seu rostro fatigado revelaban unha longa viaxe. Ao entrar, o aroma a madeira vella e fume de lareira envolveuno, e o murmurio das conversas encheron os seus oídos.
Marcos sentouse nunha esquina, deixando que o calor do lume acariñase o seu corpo entumecido. Pediu un viño quente e deixouse levar polos contos que enchían o aire da taberna.
Entre risas e cancións, un home vello sentado ao seu carón chamou a súa atención. Era Alfonso, un vello contador de historias que coñecía os segredos máis profundos da cidade. Con voz solemne, comezou a falar dunha misteriosa lenda que ninguén se atrevía a contar.
Dicía que, nos beirarrúas sombrías de Ourense, vivía unha figura misteriosa coñecida como «A Sombra da Noite». Dicían que era un ser enigmático que vixiaba as rúas durante a escuridade, protexendo aos cidadáns dos perigos invisibles que ameazaban a cidade.
Marcos sentiu un estremecemento ao escoitar a historia. Intrigado, preguntou a Alfonso máis detalles sobre esa misteriosa figura. Pero o vello contador de historias só esbozou un sorriso enigmático e negouse a falar máis.
Aquela noite, Marcos marchou da taberna coa mente chea de preguntas. Mentres camiñaba polas rúas empapadas de chuvia de Ourense, sentiu a presenza invisible da «Sombra da Noite» ao seu redor. A cidade parecía ter vida propia, susurrando segredos antigos nas beirarrúas desexando ser descubertos.
Dende entón, Marcos decidiu quedar en Ourense e investigar a lenda da «Sombra da Noite». As súas aventuras polas rúas estreitas e os recunchos escuros da cidade levárono a descubrir segredos que nunca imaxinara. E así, entre a néboa do Miño e as luces titilantes das farolas, a cidade de Ourense seguía a ser o refuxio de misterios e marabillas, onde cada pedra gardaba un segredo e cada recuncho agardaba ser descuberto.