Para que no 2026 saibamos habitar o tempo. Artigo de Miguel Ángel Viso Diéguez, Deputado no Parlamento de Galicia.
Algúns anos piden silencios. 2026 preséntase así: como unha oportunidade para deter o paso, respirar fondo e lembrar que o máis valioso que temos non se compra nin se acumula: é o tempo.
Para que no 2026 saibamos habitar o tempo
O tempo que vivimos, o tempo que regalamos, o tempo que deixamos escapar sen darnos conta.
O tempo non se garda, non espera, non perdoa. Só existe mentres o habitamos. E por iso, quizais o maior propósito non sexa facer máis, senón facer mellor: camiñar en consonancia co que pensamos, co que dicimos e co que facemos. Porque cando esas tres cousas se separan, algo dentro de nós comeza a desgastarse.
Vivimos rodeados de velocidade, de opinións urxentes, de palabras lanzadas sen pousar. Mais a vida verdadeira adoita suceder noutro ritmo: nos xestos pequenos, nos momentos que non fan ruído, nunha conversa honesta e nunha ollada que entende.
Un silencio compartido que non incomoda: iso tamén é tempo ben vivido.
Ser amable, hoxe, é un acto consciente. Non é unha fraqueza, senón unha forma de resistencia. Amabilidade, para min, é escoller non endurecerse; é ter criterio sen perder humanidade; é saber dicir non sen converter o desacordo en desprezo; e tamén é afastarse do que nos empurra ao odio, á confrontación constante, á identidade construída desde a rabia.
Necesitamos aprender a protexer a nosa esencia. A non deixar que o ruído decida por nós. A distinguir entre o que importa e o que só ocupa espazo. Porque non todo merece a nosa atención nin todo conflito merece a nosa enerxía.
Comprender, ás veces, é o acto máis revolucionario.
Como humanidade, temos unha capacidade inmensa para facernos a vida máis doada, pero iso require consciencia, presenza, compromiso e lealdade. Require a valentía de abandonar o slogan e quedar coa verdade, elixir o real fronte ao aparente e apostar pola comprensión sen renunciar á dignidade.
Quizais 2026 non precise grandes promesas, senón decisións silenciosas: coidar mellor o tempo, coidar mellor as palabras e coidar mellor ás persoas.
Volver ao esencial, soltar o innecesario. Vivir sen tanto peso e permanecer fieis ao que somos cando ninguén mira, cando non hai aplausos nin consignas.
E ese é o meu verdadeiro desexo para este ano: que saibamos habitar o tempo sen perder a humanidade no camiño, nin sequera cando o mundo nos empurre a facelo.
Para que no 2026 saibamos habitar o tempo. Artigo de Miguel Ángel Viso Diéguez, Deputado no Parlamento de Galicia.